Πάλεψε με τη σχιζοφρένεια, έγινε ήρωας στη μεγάλη οθόνη και κατάφερε να κερδίσει την ανώτατη διάκριση τόσο ως οικονομολόγος όσο και ως μαθηματικός. Ο Τζον Νας, μετά το Νόμπελ Οικονομικών, μοιράζεται και το «Νόμπελ Μαθηματικών» με τον Λούις Νίρενμπεργκ. Το μυαλό του Τζον Νας υπήρξε ανέκαθεν κοφτερό, όσο κι αν το θόλωνε η σχιζοφρένεια, μια πάθηση με την οποία πάλεψε επί 30 χρόνια και τελικά κατάφερε να βγει νικητής. Η ιστορία του μαθηματικού και οικονομολόγου του Πρίνστον έγινε γνωστή μέσα από την ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος» με τον Ράσελ Κρόου, όμως η πραγματική μάχη με τον δαίμονα της ασθένειάς του δεν αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη. Ο Νας βραβεύθηκε το 1994 με το Νόμπελ Οικονομικών για το πρωτοποριακό έργο του στη θεωρία των παιγνίων, ανακαλύπτοντας την αποκαλούμενη «ισορροπία Νας». Εάν στην ταινία ο Νας φαίνεται να εκφωνεί μια συγκινητική ομιλία κατά την απονομή του Νόμπελ, στην οποία κάνει περισσότερο λόγο για την αγάπη, στην πραγματικότητα ο λαμπρός επιστήμονας δεν ήταν σε θέση να παραλάβει το βραβείο του. Το παρέλαβε αργότερα, όταν είχε καταφέρει να τιθασεύσει την ασθένειά του, η οποία αποτέλεσε και το κυρίαρχο στοιχείο στην ομιλία του. Η επιστημονική κοινότητα πάντοτε πίστευε ότι είχε απίστευτη δυναμική και ταλέντο, τα οποία θα μπορούσε να είχε επεκτείνει ακόμη περισσότερο, αν δεν είχε αντιμετωπίσει τα ψυχολογικής φύσεως προβλήματά του. Παρότι ο 86χρονος σήμερα Νας ήταν πάντοτε ένας «σολίστας» της επιστήμης, που δεν ήθελε να συνεργάζεται με συναδέλφους του, η Νορβηγική Ακαδημία του έδωσε από κοινού με τον Λούις Νίρενμπεργκ το Βραβείο Αμπελ 2015, το αποκαλούμενο «Νόμπελ Μαθηματικών». Ο λόγος είναι η μεγάλη επιρροή που είχαν ο ένας στον άλλον τη δεκαετία του 1950 στο έργο τους στις μη γραμμικές μερικές διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται τόσο στα καθαρά μαθηματικά, ιδίως στη γεωμετρική ανάλυση, όσο και στην περιγραφή ποικίλων φυσικών φαινομένων. Ο Νας, η συμβολή του οποίου στις διαφορικές εξισώσεις θεωρείται ακόμη πιο σημαντική από το έργο του σχετικά με τα οικονομικά παίγνια, είναι ο πρώτος επιστήμονας που τιμάται τόσο με το Νόμπελ όσο και το Αμπελ.

Τα σκοτεινά κομμάτια της ζωής του
Η σχέση του με τη γυναίκα του ήταν ένα από τα σκοτεινά κομμάτια της ζωής του. Παντρεύτηκε την Αλίσια Λόπεζ το 1957, αλλά χώρισαν το 1963 εξαιτίας της σχιζοφρένειας. Λέγεται ότι τη χτυπούσε και ότι κατά τη διάρκεια εκδρομής με συναδέλφους του την είχε ρίξει στο χώμα για να δείξει ότι ήταν ο αφέντης της. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν άρχισε να διαχειρίζεται την ασθένεια, ξανάρχισαν να συζούν και παντρεύτηκαν για δεύτερη φορά το 2001.

 ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ