Νοητική αναπαράσταση είναι μια νοητική δομή που αντιστοιχεί σε ένα αντικείμενο, μια σκέψη, μια συλλογή πληροφοριών, ή σε ό,τι συγκεκριμένο ή αφηρημένο σκέπτεται το μυαλό. Π.χ. μια οπτική εικόνα. Όταν αναφέρεται η ΑΚΡΟΠΟΛΗ, πολλοί άνθρωποι θα “δουν “ νοερά την εικόνα της και  η εικόνα αυτή είναι η νοητική αναπαράσταση του αρχαίου μνημείου.

    Η νοητική αναπαράσταση του Πυθαγόρειου Θεωρήματος υπάρχει σε πολλούς. Όταν ο μαθητής το ακούει ή το διαβάζει για πρώτη φορά, με αυτοσυγκέντρωση και ενδιαφέρον, το καταγράφει στην βραχύχρονη μνήμη. Με την συνειδητή εξάσκηση ,με την επαρκή επίκλησή του στις ασκήσεις, το κατανοεί καλύτερα και το αποθηκεύει στην μακρόχρονη μνήμη. Με την επανάληψη της προσπάθειας ενισχύει τη νοητική αναπαράσταση του θεωρήματος. Στην πρώτη ζήτησή του για την επίλυση μιας άσκησης, ανακαλείται στην βραχύχρονη μνήμη και χρησιμοποιείται για την επίλυση. Με αυτό το “πινγ-πονγ»” της ανάκλησης της γνώσης ισχυροποιείται η εγγραφή της στον εγκέφαλό μας. Με την συχνή επίκληση του θεωρήματος, ενισχύεται η νοητική αναπαράστασή του και μετατρέπεται σε στέρεη γνώση. Ακριβώς εδώ υπεισέρχεται η προσπάθεια που ζητάμε από τον μαθητή.

        Κάτι ανάλογο συμβαίνει  και με τον μουσικό  που μαθαίνει μουσική, τον παίχτη που μαθαίνει ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, τον κολυμβητή, ή τη χορεύτρια. Όλοι πρέπει να αναπτύξουν σαφείς νοητικές αναπαραστάσεις, να τις ανατροφοδοτούν διαρκώς ώστε να πετυχαίνουν το βέλτιστο αποτέλεσμα, δηλαδή να κάνουν πολλή προπόνηση.

         Οι νοητικές αναπαραστάσεις, με την συνειδητή επαρκή εξάσκηση, έχουν σαν αποτέλεσμα πολύ καλή και, βαθμιαία, άριστη γνώση του αντικειμένου της ενασχόλησής μας, δηλαδή στην ποιοτική και ποσοτική μάθηση.